Afet – Mehmet Anıl

     Bazı kitaplar vardır ya hani, bitirdiğiniz zaman suratınızın tam ortasına yumruk yemiş gibi olur, bir süre kendinizi toparlayamazsınız… İşte tam o sert yumruk gibi beklenmedik anda suratınıza çarpan bir sonla biten Afet, Mehmet Anıl’ın Can Yayınları’ndan yayımlanan 7. kitabı.

     Kitabın anlatıcı karakteri Muzaffer ve yaşlılık hastası kız kardeşi Peri, babaları tarafından terk ediliyor. Ne yazık ki yaşadıkları kayıp babaları ile sınırlı kalmıyor ve çok geçmeden annelerinin intiharı ile aileleri tamamen yok oluyor. Başlarda, iki kardeşin Derde Derman dilencilik şirketinde çalışıp hayata tutunma macerasıymış gibi gözüken roman; ötekileştirilen insanların hayatına öyle naif dokunuşlarda bulunuyor ki Mehmet Anıl’ın kalemine hayran kalmamak mümkün değil.

     Afet, Muzaffer’in babasının gidişinden ve dolaylı olarak annesinin intiharından sorumlu tuttuğu kadın. Afet-i devran, gizemli, baş döndürücü, etkisinden çıkılamayan biri.
     Kız kardeşi Peri’nin yaklaşan ölümünden önce babasını bulmak üzere çıktığı yolculuk Muzaffer’i Afet’in karşısına çıkartıyor. Elinde içki şişesiyle Afet, Muzaffer için çözülmesi zor biri. Şuh kahkahalarının arasında ettiği aristokrat cümlelerle Afet adeta yaşayan bir bilmece.

     Muzaffer’in dilinden anlatılan kitap, geçmiş ve gelecek arasında mekik dokurken okuyucu sonunu bildiği bir maceraya merakla tanık oluyor. Çoğu yazar çarpıcı bir sonla okuyucusunu şaşırtmayı tercih ederken Mehmet Anıl, kitabın sonunu bilen okurunu hiç tahmin etmediği bir yerden vuruyor. Bence Afet, aile dramı tülünün örttüğü bir ötekiler romanı. Tülün hafifçe aralandığı zamanlar yazarın gösterdiği büyük dram, kitabın eğlenceli dili sayesinde okuyucuyu bir an olsun sıkmıyor.
     Yazar toplumsal/bireysel eleştirilerini esprili bir dille, sakince ve günlük hayatın sadeliğinde aktarmayı tercih etmiş.

     Ötelenen, gizli tutulmaya çalışılan, görmezden gelinen ve dile getirilmekten kaçınılan konuların; böylesi günlük hayata uyarlanıp aktarılması, kitabın çarpıcılığını kat be kat arttırmış.
     Kitap günümüzden 10-15 yıl sonra geçiyor ve içinde cahilliğin nahoşluğuna dem vuran Afet’in dilinden öyle eleştiriler var ki hak vermemek elde değil. Sürpriz olmayan sonuna karşın son sayfasına dek gizemini koruyan kitapta bir çok nokta kitap bittikten sonra tam anlamıyla aydınlığa kavuşuyor.

     Katilin kim olduğu önceden söylenen bir roman olduğundan mı, yoksa yazarın her şey apaçık ortadaymış gibi yazmasına rağmen bir çok soru işaretini okura hissettirmeden son sayfaya kadar taşımasından mıdır bilinmez, Afet tahmin edilemez bir kitaptı. Kitaba dair ne zaman akıl yürütecek olsam Muzaffer tarafından kibarca aksi belirtilerek engellendim ve ben tek kelimeyle Afet’e hayran kaldım.

     Eğlenceli dili, ilgi çekici karakterleri ve benzersiz kurgusu ile zamanda sıçramalar yaparak okuyacağınız Afet, sonunu bildiğiniz halde merakın bir sayfa olsun peşinizi bırakmayacağı romanlardan...